هرچند در ادیان الهی بویژه دین مقدس اسلام، حقوق انسانی در شکل کامل و جامع آن مطرح است، لیکن بخش های وسیعی از آن چه بنام حقوق بشر مطرح است یعنی حقوقی که انسان صرف نظر از طبقه، جنسیت، قومیت و نژاد و فرهنگ از آن بایستی برخوردار باشد مورد تایید اسلام و امام خمینی(ره)، می باشد. یک بررسی اجمالی در دیدگاه های امام خمینی ما را به چند نکته ی اساسی رهنمون می سازد:
1- ایراد و اشکال امام خمینی بیش از آنکه متوجه مواد حقوق بشر باشد ،متوجه مجریان و عاملان آن بویژه امریکاست که اعلامیه حقوق بشر را امضا نموده، لیکن عامل جنایات بسیاری علیه بشر می باشد. (ن.ک. صحیفه امام، ج3، ص332)
2- امام عدم اجرای مواد و مفاد حقوق بشر توسط قدرت های بزرگ را، بعنوان عیب اساسی مطرح نموده و می گویند «سی ماده می نویسند که همه اش موادی است که خوب به نفع بشر است و یکی اش را عمل نمی کنند؛ در مقام عمل یکی اش عمل نمی شود. این اغفال است؛ افیون است این برای توده ها، برای مردم» (صحیفه امام، ج3، ص332)
3- ایشان قدرتهای امضا کننده حقوق بشر را عاملان جنگ و جنایات در جهان ذکر نموده است. (همان)
4- امام خمینی، حقوق بشر را از بعد هستی شناسی، انسان شناسی و معرفت شناسی، دچار مشکل دانسته و معتقدند آنها که نه انسان و بشر و نه حقوق انسانی و نه جامعه و حقوق جامعه را می شناسند، چگونه می توانند برای بشر، انسان و جامعه، قانون وضع کنند. (ن.ک. همان، ج8، ص403 و به ویژه ج8، ص332)
5- ایشان معتقدند حکومتی می تواند واضع حقوق بشر باشد که دولتش مبتنی بر عقاید دینی و الهی باشد و خودش را در مقابل یک قدرت بزرگ، یعنی خداوند تبارک و تعالی مسئول بداند و در نهایت اشاره می کنند که «حقوق بشر را اسلام می تواند پایه گذاری کند که سرانش مثل علی بن ابی طالب است، نه کسانی که بشر را می خورند و اسم «حقوق بشر» رویش می گذارند. (همان، ج10، ص361)
6- در نهایت امام خمینی، اسلام را مبین و موید حقوق بشر می دانند و از سوی دیگر غرب را مدعی دروغین و ضایع کننده آن، می خوانند. (صحیفه امام، ج14، ص69)
.
انتهای پیام /*